พวกเราหลายคนมีแนวโน้มที่จะเชื่อว่าเราในฐานะมนุษย์ไม่มีค่าเมื่อคนอื่นปฏิเสธเรา
อย่างไรก็ตามโปรดจำไว้ว่าเมื่อเราเผชิญกับการที่ต้องถูกปฏิเสธหรือพบการดูถูกจากผู้อื่น ไม่ได้เป็นเพราะเราไม่ดีพอ แต่เพียงเพราะรสนิยมของเราและเค้ายังไม่ตรงกันเท่านั้นเอง
สมมติว่าคุณเกลียดถั่วงอกบรัสเซลส์มากพอๆกับฉัน! ผักชนิดนี้ก็จะไม่ดีโดยอัตโนมัติเพียงเพราะคุณเกลียดมันใช่หรือไม่ หนำซ้ำเพื่อนบ้านของคุณไม่เพียงแต่ชอบถั่วงอกบรัสเซลล์ แต่เรียกได้ว่ารักถั่วงอกบรัสเซลส์ซะอีก แถมยังดูมีความสุขกับผักสีเขียวเหล่านี้ เกิดอะไรขึ้นถ้าถั่วงอกบรัสเซลล์แตกหน่อโดยธรรมชาติ เพียงเพราะเพื่อนบ้านของคุณรักพวกเขาหรือไม่?
ความจริงก็คือถั่วงอกบรัสเซลส์ไม่ได้ดีหรือเลวในตัวเอง อันที่จริงแล้วผักสีเขียวนี้มีคุณสมบัติบางอย่าง รสชาติ เนื้อสัมผัส และสีที่ดึงดูดเราบางคน แต่อาจทำให้บางคนอาจไม่ชอบมัน ดูเหมือนว่าเราจะเป็นเช่นเดียวกัน
ก่อนอื่นเป็นที่ชัดเจนว่าความรักและการยอมรับจากคนแปลกหน้าที่พบกันครั้งแรกในชีวิตของเราจะไม่ค่อยมีผลเท่าไหร่สำหรับเรา
กล่าวอีกนัยหนึ่งหากคนเหล่านี้ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เราชอบและ/ หรือปฏิเสธเรา เราอาจจะไม่รู้สึกสูญเสียอะไรเลยโดยเฉพาะเมื่อเราไม่เคยได้รับความรักจากพวกเขา
โดยสรุปแล้วเรามักจะรู้สึกอึดอัดเพียงเล็กน้อยที่เราไม่พอใจฝูงชนที่มีบทบาทชั่วคราวในชีวิตของเรา เว้นแต่ว่าเราจะอยู่ในสถานการณ์ที่ผู้พิพากษาที่ไม่เคยพบกันกับเรา ตัดสินให้เราจำคุกถึง 20 ปีแทนที่จะติดคุก 2 ปีด้วยเหตุผลง่ายๆว่าเขาไม่ชอบหน้าเรา!
สิ่งต่าง ๆ มีความซับซ้อนเพิ่มขึ้นเล็กน้อยเมื่อเราเสี่ยงต่อการสูญเสียความรักและความยินยอมจากคนที่เรารู้จัก ทั้งเพื่อน พ่อแม่ ลูก ๆ หุ้นส่วน หรือคนที่เราเห็นคุณค่าของความรักในคนนั้นๆ เป็นที่ชัดเจนว่าเราแคร์คนที่เรารู้จัก หรือมีความผูกพันมากกว่าที่จะแคร์คนแปลกหน้าที่อาจจะพยายามทำร้ายเราด้วยคำพูดที่ไร้สาระ
อย่างไรก็ตามขอให้เราตระหนักไว้ว่าความรักที่เราได้รับจากผู้อื่นนั้น อาจมีเงื่อนไข ที่อยู่ในสถานะต่างฝ่ายต่างได้รับประโยชน์ หรือในความเป็นจริงคนอื่นอาจชอบเราด้วยเหตุผลง่ายๆ เหมือนที่เราชอบพวกเขา หรืออย่างน้อยเราก็อาจไม่ชอบพวกเขาเลย
เราต้องหยุดคิดเพื่อที่จะหนีจากความวิตกกังวลทั้งหมดหรือไม่? ไม่เลย อย่างไรก็ตามเราควรเรียนรู้ให้ดีขึ้นเพื่อติดตามความคิดและเท่าทันความคิดที่เรามีอยู่ในใจ กล่าวอีกนัยหนึ่งเราควรเรียนรู้ที่จะแยกแยะอย่างชัดเจนว่าเราเป็นใคร และสิ่งที่คนอื่นพูดเกี่ยวกับเราอย่างรอบคอบ
ให้เราพูดซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า “ฉันเป็นมนุษย์” มันก็ไม่ได้ทำให้เราหัวเราะหรือหดหู่หรือวิตกกังวล และเราก็คิดว่าเราไม่ได้ผิดอะไร!
หากมีคนเรียกเราว่าคนงี่เง่า ยโสโอหัง เราควรจะสงบสติอารมณ์ และผ่อนคลายก่อน มันเป็นเพียงสิ่งที่คนอื่นยัดเยียด หรือติดฉลากว่าเราต้องเป็นแบบไหน แต่มันไม่ได้สำคัญเท่ากับว่าเรารู้ว่าจริงๆแล้ว เราเองเป็นคนแบบไหนกันแน่
ในความเป็นจริงถ้ามีคนเรียกเราว่า “ไอ้เสือไม่มีเขี้ยว” เราจะไม่สนใจคำพูดเช่นนี้อย่างจริงจัง บางทีอาจจะยิ้มด้วยซ้ำ!
แล้วทำไมไม่ทำเช่นเดียวกันเมื่อมีคนเรียกเราว่าไอ้งี่เง่าหรือไอ้โง่บ้างหล่ะ?
